Գառնի

Երևանից 28 կիլոմետր հարավ-արևելք գտնվում է Գառնի բնակավայրը, որը մտնում է Կոտայքի մարզի մեջ։ Գառնին գտնվում է Ազատ գետի ափին, որի անդնդախոր ձորի վրա էլ ձգվում են Գառնիի բերդի ավերակները։ Գառնին ժամանակին եղել է անառիկ բերդ և հայոց արքաների համար ամառանոցային վայր է։ Այս բարձրադիր մասում է գտնվում նաև Գառնիի հեթանոսական տաճարը, որը կառուցվել է Ք.հ. I դարի 70-ական թվականներին Հայոց Տրդատ I թագավորի կողմից և նվիրված է եղել Միհր աստծուն: Տաճարն ուներ երկթեք տանիք, ճակատային մասում եռանկյունի էր և շրջապատված էր 24 սյուներով, որոնք խորհրդանշում էին օրվա ժամերը:
Գառնի տեղանվան ստուգաբանությունը կապվում է Հայկազյան Գեղամ նահապետի թոռան՝ Գառնիկի անվան հետ։ Գեղամ նահապետը գաղթել է հարավից՝ Արմավիրից և գնացել է հյուսիս։ Ճանապարհին կանգ է առել ներկա Գառնիի տեղում, որը իր գեղատեսիլ բնությամբ գրավել է նահապետին։ Հրապուրված այդ բնությամբ՝ Գեղամը մի դաստակերտ է հիմնում, որը նրա անունով սկզբում կոչվում է Գեղամի։ Բայց Գեղամը այդ ավանը թողնում է իր թոռիև՝ Գառնիկին։ Իսկ ինքը շարունակում է ճամփան դեպի Սևանի ավազան։ Այստեղից էլ ավանդական հենքով ստեղծված ժողովրդական ստուգաբանությունը, այն մասին, թե ինչպես դաստակերտը Գառնիկի անունով կոչվել է Գառնի: