Կոռիկոս

Կոռիկոսը նավահանգստային բերդաքաղաք  էր Կիլիկյան Հայաստանում, Միջերկրական ծովի ափին, Սելևկիայից 45կմ հյուսիս- արևելք: Հիմնադրվել է Սելևկյանների տիրապետության ժամանակ: Թորոս երկրորդ իշխանի գահակալման տարիներին (1145-59) Կոռիկոսը միացավ Կիլիկյան Հայաստանին: 1206-ին Լևոն I թագավորը հիմնավորապես ավարտեց Կոռիկոսի վերակառուցումները: 1210-ից Կոռիկոսի կառավարիչն էր արքունի մեծ մարաջախտ Վահրամը: Լևոն I-ի մահից հետո Վահրամը փորձեց տիրել Հայոց գահին, սակայն պետության խնամակալ Կոստանդին գունդստաբլը մահապատժի ենթարկեց նրան և Կոռիկոսը հանձնեց իր եղբայր Օշինին: Վերջինս մինչև իր մահը զբաղվեց Կոռիկոսի շինարարական աշխատանքներով, որդուն` Գրիգոր պայլին ժառանգելով ճոխացած ու շենացած բերդաքաղաք: Ծովային բերդի ամրությունները տակավին կանգուն են: Կոռիկոսում պահպանվել են բնակելի ու հասարակական շենքերի, թաղածածկ մատուռների, գմբեթավոր տաճարների մնացորդներ: Կոռիկոսի ավերակներն այժմ թուրքերն անվանում են Քորկոս: